گرايش به مال و فرزند
 

انسان به مال و فرزند، علاقه فراوان دارد. مال و فرزند، در قرآن كريم غالباً، همراه يكديگر مورد توجّه قرار گرفته اند مثل:

«وَاعْلَمُوا أَنَّما اَمْوالُكُمْ وَاَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللّهَ عِنْدَهُ اَجْرٌ عَظيمٌ.»(1)

[و بدانيد كه اموال و فرزندان شما وسيله آزمايش اند و نزد خدا پاداشى بزرگ هست].

«وَما اَمْوالُكُمْ وَلا اَوْلادُكُمْ بِالَّتى تُقَرِّبُكُمْ عَنْدَنا زُلْفى.»(2)

[اين اموال و فرزندان شما نيستند كه شما را در نزد ما مقرّب سازند].

«وَاَمْدَدْناكُمْ بِاَمْوال وَبَنيْنَ وَجَعَلْناكُم اَكْثَرَ نَفيراً.»(3)

[شما را به اموال و فرزندان مدد كرديم و نفراتتان را افزون نموديم].

«اَلْمالُ وَالْبَنُونَ زينَةُ الْحَيواةِ الدُّنْيا وَالْباقِياتُ الصّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ.»(4)

[مال و فرزندان زينت بخش زندگى است و اعمال صالح نزد خدا بهتر است].

در آيات بالا و آيات فراوان ديگرى(5) پيوسته، اين دو چيز مطلوب و مورد علاقه انسان همراه هم ذكر شده، ارزشهاى مثبت و منفى مشتركى براى آن دو مطرح گرديده و با تعابير گوناگون از آن دو ياد شده است. تعابيرى مانند «اموال واولاد»،

1ـ انفال/ 28.

2ـ سباء/ 38.

3ـ اسراء/ 6.

4ـ كهف/ 46.